《杜如篪屡督烹茶仍作诗次其韵》拼音版

宋代冯时行

chípēngcháréngzuòshīyùn--féngshíxíng

lǎoshēngshānshuǐcháoyān

cóngfāngwènyǐnrényīngménzhàngchū

yánjiāncuìbǐngwánfāngxiāng

便biànzhǎnshìshuǐpǐnchángwèikōngkǒngchēng

jiāncángxiǎoqièguàdōngyǒuruòqiúlóngsuíshǒu

yúntāoxuělàngyǒubiànhuàjiōngjuébāo

tòngchángwǎnyuàndàiyíngbǎozhōng

qióngréntánhuàbǐnglàngshuōpēngpàochàshí

zhēnqiújuéjiànmíngyǐnxiàoshīréntàijué

wéixiāozhǐrǎngèngbìngchénggānméi

zhīqiězigōngjiāolínshūsǔngōngchuài

kǒngjūnfèichūgōngshāngzàofǎnguàitàixuānguā

yòukǒngzhǎnzhuǎnmèishēnwēiniè

dàishíwànqiándōngkāipēi

cuìépěngxiāngfánzuìxiàotiānjiān

nánérgàiguānshìshǐdìngsuǒjiànyányǒu

冯时行简介

唐代·冯时行的简介

冯时行(1100—1163)宋代状元。字当可,号缙云,祖籍浙江诸暨(诸暨紫岩乡祝家坞人),出生地见下籍贯考略。宋徽宗宣和六年恩科状元,历官奉节尉、江原县丞、左朝奉议郎等,后因力主抗金被贬,于重庆结庐授课,坐废十七年后方重新起用,官至成都府路提刑,逝世于四川雅安。著有《缙云文集》43卷,《易伦》2卷。

...〔 ► 冯时行的诗(202篇)