斑白
词语解释
斑白[ bān bái ]
⒈ 头发花白,常用来形容年老。
例两鬓斑白。
英greying; grizzled;
引证解释
⒈ 头发黑白相杂。谓年老。
引《礼记·祭义》:“斑白者不以其任行乎道路。”
郑玄 注:“斑白者,髮杂色也。”
元 呑吉 《两世姻缘》第三折:“日夜忧思,不觉鬢髮斑白。”
曹禺 《雷雨》第一幕:“他约莫有五六十上下,鬓发已经斑白。”
⒉ 指老年人。
引《史记·循吏列传》:“斑白不提挈,僮子不犁畔。”
唐 杜甫 《后出塞》诗之一:“斑白居上列,酒酣进庶羞。”
国语辞典
斑白[ bān bái ]
⒈ 头发花白,常指年老的人。也作「班白」、「颁白」。
引《礼记·王制》:「斑白者不提挈。」
《三国演义·第五四回》:「吾年已半百,鬓发斑白。」
近花白
英语grizzled, graying
法语grisonnant
分字解释
※ "斑白"的意思解释、斑白是什么意思由诗词诗歌_古诗大全_诗词名句_文言文大全 - 花瓣诗词网汉语词典查词提供。
相关词语
- bái yī shì白衣士
- duì bái对白
- bái jiǔ白酒
- bái gān ér白干儿
- bái chī白痴
- hēi bái黑白
- bái yì guān白衣冠
- shí lǐ bái时里白
- biǎo bái表白
- bái hǔ白虎
- bái jīn白金
- bái shí白食
- bái fà cāng cāng白发苍苍
- bái mín guó白民国
- bái yī rén白衣人
- bái sè huā白色花
- bái yī dào白衣道
- bái yī huì白衣会
- bái yī xiāng白衣相
- bái tiān白天
- bái shēn rén白身人
- bái bái白白
- bái yī白衣
- bái tǔ fěn白土粉
- bái diào tóng xīn白藋同心
- bái máng máng白茫茫
- bái cǎo huáng yún白草黄云
- guāng bān光斑
- bái yī jiǔ白衣酒
- bái dǎ白打
- bái qián白干
- bái mù ěr白木耳